YI: (G)een brug te ver - Track landscapes
Het project (G)een brug te ver richt zich op de verbinding of niet-verbinding tussen de twee zijden van de spoorzone in Utrecht. Het project laat een visie zien om mobiliteit en verblijf in de binnenstad van Utrecht een nieuwe invulling te geven. Track Landscapes richt zich op de auto en fiets. De opdracht is uitgevoerd in het kader van het Young Innovators programma van het College van Rijksadviseurs.
Utrecht wordt doorsneden door een brede bundel aan treinsporen. Deze snijdt Centraal Utrecht in tweeën, omdat hij in het midden in de stad een kilometer lang niet over te steken is. De aangrenzende gebieden keren aan weerzijde het spoor de rug toe, er ontstaan onbekende plekken van weinig betekenis. Een gemiste potentie in een sterk groeiende stad. We onderzochten hoe nieuwe verbindingen over, onder of rondom het spoor, bij kunnen dragen aan grotere verbondenheid tussen de twee zijdes van de stad en een sterkere betekenis van de ruimtes rond het spoor.
Een belangrijk uitgangspunt voor de ontwerpoplossingen is een onconventionele kijk op barrières. Voor elke barrière geldt namelijk ook het tegenovergestelde: wie er parallel aan beweegt, wordt juist nergens doorbroken. Met het ontwerp wordt de vraag gesteld of het spoor de barrière is, of alle zware auto-infrastructuur die de al aanwezige onderdoorgangen verstopt, en de zones parallel aan het spoor domineert. Dit vraagt echter om een andere vormgeving van het totale verkeersysteem van Utrecht. Een systeem met inprikkers vanuit de ring, eindigend in omvangrijke parkeergarages, maakt een einde aan autoverkeer in Centraal Utrecht en zet de natuurlijke structuren van Utrecht centraal. Dan ontstaan tal van kansen om verbindingen voor fietsers en voetgangers te maken die samengaan met nieuwe vormen en functies langs het spoor.
